وبلاگ حقوقی شعیب نظری

1. مفهوم عقد و عناصر آن:

   • تعریف عقد
   • ارکان عقد (اراده، قصد انشاء، موضوع معین، جهت معین)
   • شرایط صحت عقد (اهلیت، رضایت، موضوع معین و مشروع، جهت مشروع)

2. اقسام عقود:

   • تقسیم‌بندی عقود بر اساس ماهیت تعهد (تملیکی، عینی، شخصی)
   • تقسیم‌بندی عقود بر اساس آثار حقوقی (لازم، جائز، معوض، غیر معوض)
   • تقسیم‌بندی عقود بر اساس شرایط انعقاد (منجز، معلق)
   • تقسیم‌بندی عقود بر اساس تعداد طرفین (دو جانبه، چند جانبه)

3. عقود معین:

   • مطالعه دقیق هر یک از عقود معین مانند بیع، اجاره، وکالت، هبه، وقف، صلح، رهن و ...
   • شرایط انعقاد، آثار حقوقی و فسخ هر یک از عقود
   • تفاوت‌های بین عقود مختلف

4. عناصر و شرایط اساسی در عقود:

   • اراده و رضایت طرفین
   • اهلیت طرفین
   • موضوع معین و مشروع
   • جهت معین و مشروع
   • قصد انشاء

5. عوارض عقد:

   • خیارات
   • فسخ عقد
   • حکم دادگاه در خصوص عقود باطل

6. مسائل ویژه در عقود:

   • شرط در عقود
   • نمایندگی و وکالت
   • ضمان
   • حواله
   • قبض و اقباض

نکات تکمیلی (به صورت خلاصه)

• عقد لازم و عقد جائز: تفاوت بین این

تعریف عقد جایز

عقد جایز، عقدی است که هر یک از طرفین آن می‌تواند در هر زمان که بخواهد، بدون نیاز به دلیل خاصی، آن را فسخ کند. به عبارت ساده‌تر، عقد جایز، قراردادی است که به راحتی قابل انحلال است و طرفین آن ملزم به ادامه اجرای تعهدات خود نیستند.

دلایل جایز بودن عقد

• آزادی اراده طرفین: در عقود جایز، آزادی اراده طرفین بیش از عقود لازم مورد تأکید

تعریف عقد لازم

عقد لازم، عقدی است که هیچ‌یک از طرفین آن نمی‌توانند به دلخواه فسخ کنند، مگر در موارد معین قانونی. به عبارت دیگر، پس از انعقاد این نوع عقد، طرفین ملزم به اجرای تعهدات خود هستند و نمی‌توانند به سادگی از آن عدول کنند.

دلایل لزوم عقد

• ایجاد امنیت معاملات: عقد لازم به ایجاد امنیت در معاملات کمک می‌کند و طرفین را به اجرای تعهدات خود ملزم می‌سازد.
• حفظ حقوق طرفین: عقد لازم از حقوق طرفین معامله محافظت می‌کند و مانع از نقض تعهدات می‌شود.
• تثبیت روابط حقوقی: این نوع عقد به تثبیت روابط حقوقی بین طرفین کمک می‌کند و از بروز

عقود در حقوق مدنی، به توافق دو یا چند اراده برای ایجاد، تغییر یا انقضای یک رابطه حقوقی گفته می‌شود. این توافق باید با قصد ایجاد آثار حقوقی انجام شود. اقسام عقود در حقوق مدنی ایران بر اساس معیارهای مختلفی تقسیم‌بندی می‌شوند که در ادامه به مهم‌ترین آن‌ها می‌پردازیم.

تقسیم‌بندی عقود بر اساس ماهیت تعهد

• عقود تملیکی: این عقود با هدف انتقال مالکیت از یک شخص به شخص دیگر منعقد می‌شوند. مانند عقد بیع، هبه، وقف و صلح.
• عقود عینی: این عقود به منظور ایجاد، تغییر یا انقضای حقوقی بر روی اموال ایجاد می‌شوند و مستلزم تملک عینی موضوع عقد است. مانند رهن، حق انتفاع و حق ارتفاق.
• عقود شخصی: این عقود به منظور ایجاد، تغییر یا انقضای حقوقی بین اشخاص ایجاد می‌شوند

حق ارتفاق یکی از مفاهیم مهم در حقوق املاک است که به موجب آن، مالک یک ملک می‌تواند از ملک دیگری به صورت محدود استفاده کند. این حق، حقی عینی است و به ملک تعلق می‌گیرد، نه به شخص. به عبارت دیگر، هر کس که مالک آن ملک شد، می‌تواند از این حق استفاده کند.

تعریف حقوقی

طبق ماده ۹۳ قانون مدنی ایران، "ارتفاق حقی است برای شخص در ملک دیگری". به عبارت ساده‌تر، حق ارتفاق یعنی اینکه مالک یک زمین می‌تواند از زمین مجاور خود برای انجام اموری مانند عبور و مرور، گرفتن آب، یا استفاده از نور و هوا استفاده کند.

انواع حق ارتفاق

حق ارتفاق به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود:

• حق ارتفاق قانونی: این نوع حق ارتفاق به موجب قانون و بدون نیاز به عقد خاصی ایجاد

حق انتفاع یکی از حقوق عینی است که در حقوق مدنی ایران به آن پرداخته شده است. به عبارت ساده، حق انتفاع حقی است که به موجب آن شخص می‌تواند از مالی که عین آن ملک دیگری است، استفاده کند. این حق، حقی محدودتر از مالکیت است و به منتفع اجازه می‌دهد تا از منافع مال استفاده کند، اما مالکیت آن را ندارد.

تعریف حقوقی حق انتفاع

در ماده 40 قانون مدنی ایران، حق انتفاع به این صورت تعریف شده است: "حق انتفاع عبارت است از حقی که به موجب آن شخص می‌تواند از مالی که عین آن ملک دیگری است یا مالک خاصی ندارد استفاده کند."

ویژگی‌های حق انتفاع

• حق استفاده و بهره‌برداری: منتفع تنها حق استفاده و بهره‌برداری از مال را دارد و حق مالکیت

اموال مجهول‌المالک به اموالی گفته می‌شود که مالک مشخصی برای آن‌ها وجود ندارد یا مالک آن‌ها قابل شناسایی نیست. این اموال ممکن است به دلایل مختلفی مانند فوت مالک بدون وارث، گم شدن مالک، یا عدم اطلاع از مالکیت ایجاد شوند.

دلایل پیدایش اموال مجهول‌المالک

• فوت مالک بدون وارث: در مواردی که فردی فوت می‌کند و وارثی برای او وجود ندارد، اموال او به عنوان مجهول‌المالک تلقی می‌شود.
• گم شدن مالک: در مواردی که مالک اموالی

حق شفعه

حق شفعه
شفعه به معنای تملک سهم فروخته‌شده شریک به وسیله شریک دیگر است. به این معنی که هرگاه مال غیرمنقول قابل تقسیمی بین دو نفر مشترک باشد و یکی از دو شریک سهم خود را به شخص دیگری بفروشد، شریک دیگر حق دارد قیمتی را که مشتری داده است به او بدهد و مالک سهم فروخته شده شود.

به عبارت دیگر وقتی مالکیت ملکی بین دو نفر مشترک است و شریک اول سهم خود را به شخص سومی می‌فروشد، شریک دوم به محض اطلاع از فروش، حق دارد سهم شریک اول را بخرد، یعنی سهم او را به ملکیت خود در آورد و از چنگ مشتری به همان مبلغی که به فروشنده یا شریک اول داده بیرون بیاورد.

بسم الله الرحمن الرحیم

در حقوق مدنی حق چیست و به چه معناست ؟

 حق عبارت است از توانایی و یا امتیازی که افراد به موجب قانون صاحب آن می شوند تا بتوانند زندگی کنند.در واقع حق نوعی اقتدار و تسلط و قدرت در اختیار افراد است .

در حقوق مدنی حق یا مالی است و یا غیر مالی ،حق مالی داخل در دارایی است و حق غیر مالی خارج از دارایی .

تفاوت میان حق مالی و حق غیر مالی

اصولا حق مالی با مباحث مالی در ارتباط است و حق غیر مالی با شخصیت انسان

مأذونیت: مصدر جعلی ، مأذونین.

مأجور: به معنی عین مستأجره استعمال شده است.

مؤجل: تعهدی که انجام دادن مشروط به رسیدن اجل معین باشد.

مؤسس: کسی که سازمان یا کار یا گروهی را بوجود می آورد.

ماترک: مالی که با فوت مالک آن و بحکم قانون به وارث تعلق گیرد.

مالک: صاحب ملک، صاحب مال غیرمنقول، صاحب اراضی، صاحب سرمایه در عقد مضاربه

مالکیت: حق استعمال و بهره برداری و انتقال یک چیز به هر صورت مگر در مواردی که قانون استثنا کرده باشد.

مایملک: قسمت مثبت از دارایی شخص را گویند.

مباح: چیزی که ترک و فعلش جایز است.

مباحات: اموالی که ملک اشخاص حقیقی یا حقوقی نباشد.

مباشر: کسی که از طرف مالک بطور مستمر اداره اموال او را تصدی می کند.

مبطل: باطل کننده.