اموال مجهول‌المالک به اموالی گفته می‌شود که مالک مشخصی برای آن‌ها وجود ندارد یا مالک آن‌ها قابل شناسایی نیست. این اموال ممکن است به دلایل مختلفی مانند فوت مالک بدون وارث، گم شدن مالک، یا عدم اطلاع از مالکیت ایجاد شوند.
اموال منقول تبعی یکی از مفاهیم پیچیده و در عین حال مهم در حقوق اموال است. این مفهوم به طور مستقیم با تقسیم‌بندی اموال به منقول و غیرمنقول مرتبط است. در این مقاله، تلاش شده است تا با استفاده از منابع معتبر حقوقی ایران، به بررسی دقیق این مفهوم پرداخته شود.
اموال منقول تبعی، در واقع حقوق و دعاوی هستند که به طور مستقیم با اموال غیرمنقول مرتبط بوده و به تبع آن، تابع قوانین حاکم بر اموال غیرمنقول می‌باشند. به عبارت دیگر، این اموال به تنهایی
اموال منقول حکمی به اموالی گفته می‌شود که ذاتاً غیرمنقول هستند اما به دلیل برخی ویژگی‌ها یا شرایط خاص، از لحاظ حقوقی مانند اموال منقول تلقی می‌شوند. این مفهوم در قانون مدنی ایران به منظور رفع برخی ابهامات و تسهیل در انجام معاملات و دعاوی حقوقی به کار می‌رود.
دلایل مختلفی برای این تلقی وجود دارد، از جمله:
در حقوق مدنی ایران، اموال به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:
اموال منقول اشیایی هستند که می‌توان آن‌ها را بدون آسیب رساندن به خود یا محل قرارگیری‌شان، از جایی به جای دیگر منتقل کرد. به عبارت ساده‌تر، اموالی که قابل جابه‌جایی هستند، منقول نامیده می‌شوند.
ویژگی‌های اموال منقول:
